Ηθική βλάβη λόγω τραυματισμού πεζού σε αυτοκινητικό ατύχημα
Ας εξετάσουμε την ηθική βλάβη πεζού που τραυματίστηκε σε αυτοκινητικό ατύχημα.
Στο συγκεκριμένο αυτοκινητικό ατύχημα ο πεζός παρασύρθηκε από όχημα, το οποίο εκτράπηκε από την πορεία του, ανήλθε στο πεζοδρόμιο και παρέσυρε τον πεζό, προκαλώντας του σοβαρό τραυματισμό (κάταγμα ποδοκνημικής).
Στο τμήμα της απόφασης που θα δούμε το αιτιολογικό με το οποίο ο πεζός αποζημιώνεται με 10.000 ευρώ για την ηθική του βλάβη:
"Στις ....... και περί ώρα ..... ο Α οδηγούσε το υπ' αριθ. κυκλ. ____ φορτηγό αυτοκίνητο και κινούνταν επί της οδού Δ, έχοντας κατεύθυνση προς την έξοδο της ____. Στον ίδιο τόπο και χρόνο ο Β οδηγούσε το υπ' αριθμ. κυκλ. _____ Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητό του και κινούνταν εκινείτο με επί της ιδίας οδού με αντίθετη κατεύθυνση στο ύψος της κάθετης διασταύρωσης της με την οδό Ε.
Ο οδηγός Α' φτάνοντας στη συμβολή των ανωτέρω οδών με πρόθεση να εισέλθει επί της οδού Ε επιχείρησε αλλαγή κατεύθυνσης προς τα αριστερά χωρίς προηγουμένως να θέσει σε λειτουργία τον αριστερό δείκτη κατεύθυνσης (φλας) του φορτηγού αυτοκινήτου του και να ελέγξει την κίνηση των οχημάτων στο αντίθετο ρεύμα πορείας. Εισήλθε κάθετα εντός αυτού με αποτέλεσμα να επιπέσει στο πλάγιο δεξιό τμήμα αυτού το αυτοκίνητο του Β, το οποίο εκείνη τη στιγμή διέρχονταν από το προαναφερόμενο σημείο κινούμενο με υπερβολική ταχύτητα άνω των 100 χλμ/ώρα.
Μετά τη σύγκρουση των ανωτέρω οχημάτων το πρώτο όχημα εξετράπη της πορείας του, ανήλθε στο πεζοδρόμιο της οδού Χ., προσέκρουσε στον τοίχο του κτιρίου της ___ και στη συνέχεια παρέσυρε τον πεζό Π που βρισκόταν στο πεζοδρόμιο της ανωτέρω οδού και κατευθύνονταν πεζός προς το κέντρο της πόλης, προκειμένου να μεταβεί σε παρακείμενη στάση λεωφορείου με συνέπεια να τον τραυματίσει προξενώντας του κάταγμα αριστερής ποδοκνημικής.
Με βάση τα προαναφερόμενα πραγματικά περιστατικά το ένδικο αυτοκινητικό ατύχημα οφείλεται σε συγκλίνουσα αμέλεια τόσο του Α όσο και του Β, η οποία κατανέμεται κατά ποσοστό 50% στον καθένα.
Η αμέλεια του Α συνίσταται στο ότι δεν επέδειξε κατά την οδήγηση του προαναφερόμενου οχήματός του την προσοχή, που όφειλε και μπορούσε υπό τις ανωτέρω περιστάσεις να επιδείξει, όπως κάθε μέσος συνετός και ευσυνείδητος οδηγός (άρθρο 330 ΑΚ), διότι έχοντας την πρόθεση να εκτελέσει ελιγμό προς τα αριστερά σε σχέση με την πορεία του για να εισέλθει στην οδό Ε κινήθηκε στο οδόστρωμα της παραπάνω οδού και στο ρεύμα πορείας προς το κέντρο της πόλης χωρίς να βεβαιωθεί προηγουμένως ότι μπορούσε να προβεί στην ενέργειά του αυτή χωρίς να δημιουργήσει κίνδυνο επί της οδού επί της οποίας κινείτο με αποτέλεσμα να παρεμβληθεί στην πορεία του προαναφερόμενου Ι.Χ. αυτοκινήτου του Β με το οποίο και συγκρούσθηκε.
Η αμέλεια του Β συνίσταται στο ότι δεν επέδειξε κατά την οδήγηση του προαναφερόμενου οχήματός του την προσοχή, που όφειλε και μπορούσε υπό τις ανωτέρω περιστάσεις να επιδείξει, όπως κάθε μέσος συνετός και ευσυνείδητος οδηγός και συγκεκριμένα δεν οδηγούσε με σύνεση και με διαρκώς τεταμένη την προσοχή του, ούτε ασκούσε τον έλεγχο και την εποπτεία του οχήματός του ώστε να μπορεί σε κάθε στιγμή να εκτελεί τους απαιτούμενους χειρισμούς, λαμβάνοντας δε υπόψη τις επικρατούσες συνθήκες κυκλοφορίας (αυξημένη κίνηση ) δεν μείωσε την ταχύτητα του οχήματός του, ενόψει της διασταύρωσης, αλλά αντίθετα κινείτο με ταχύτητα η οποία υπερέβαινε κατά πολύ το ανώτατο επιτρεπόμενο στο συγκεκριμένο σημείο όριο ταχύτητας, με αποτέλεσμα να μην μπορέσει, να αποφύγει τη σύγκρουση με το προαναφερόμενο όχημα του πρώτου εναγόμενου και τον τραυματισμό του πεζού Π.
Ο ενάγων Π συνεπεία του προαναφερόμενου αυτοκινητικού ατυχήματος και από την πιο πάνω σε βάρος του αδικοπραξία και τον τραυματισμό του, με τις συνέπειες που αναφέρθηκαν, υπέστη ψυχική και σωματική ταλαιπωρία. Δικαιούται, συνεπώς, να αξιώσει χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη.
Ενόψει δε των συνθηκών υπό τις οποίες έλαβε χώρα το αυτοκινητικό ατύχημα , του βαθμού του πταίσματος των εναγόμενων οδηγών, της έντασης και της έκτασης της σωματικής κακώσεως που υπέστη και των συνεπειών αυτής στην υγεία του (σωματική και ψυχική), καθώς και της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης των διαδίκων φυσικών προσώπων, το ύψος της ηθικής βλάβης πρέπει να ορισθεί στο ποσό των 10.000 ευρώ.
Το ποσό αυτό είναι εύλογο (άρθρο 932 του ΑK) και σύμφωνο με την αρχή της αναλογικότητας (άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγματος και 2, 9 παρ. και 10 παρ. 2 της ΕΣΔΑ), όπως αυτή (η αρχή) εξειδικεύεται με την διάταξη του άρθρου 932 του ΑΚ."
